Gure garaiko paradoxa eta Dohatsutasunaren paradoxa.

Paradoxa kontraesanak dakarten esamolde edo esaldietan datzan pentsamenduaren figura gisa definitzen da, hausnarketarako pizgarri dira eta aurrerapen garrantzitsuak ekarri dituzte zientzian, filosofian eta zalantzarik gabe, erlijioan.

Igandeko ebanjelioan Jesusek zorionerako bidea nola eskaintzen digun entzuten dugu, dohatsutasunen bidez, hauek ezin dira ulertu paradoxa bezala baizik.

Izan al daiteke zoriontsu sentimenduak eta minak falta ez diren mundu batean, eta heriotza ere etengabe agertzen den mundu batean? Ahal da, erantzun du Frantzisko aita santuak. Eta hori lortzeko bidea dohatsutasunak dira.

Dohatsutasunen paradoxa, negar egiten dutenentzako edo jarraituak direnentzako zoriona proposatzean, pozik ez daudenak edo preso daudenak, maitasunagatik sufritzen duenaren esperientziatik baino ezin dira ulertu. Maitasunari edo egiari leial izateko sufritzeko prest egoteak esan nahi du mundua baino baliotsuagoa den zerbait aurkitu dela eta, beraz, sufritzea merezi duela. Eta on horren posizioa da Poztasunaren eta Zorionaren kausa, sufrimendu bat dirudien arren.

Zorionek ez digute sufrimendua kentzen, baizik eta maitasun alaiagatik goratzen jakitea lortzen dute. Horren adibidea egunero dugu, seme-alabenganako maitasunagatik beren buruari uko egiten dioten hainbat eta hainbat gurasok, hezkuntza, medikuntza, janaria… azken batean, beste pertsona batzuen bizitza eramateagatik beren erosotasunak uzten dituzten hainbeste pertsonak, nahiz eta horrek sufrimendua ekarri… maitasuna norbera baino arrazoi handiagoa denean zorionaren eskailerako lehentasunen ordena aldatu egiten da eta sufrimendua zentzuzko dohaintza bihurtzen da, ni zu izateko uztean.